Λόγια
2013-09-30 01:43
Λόγια μη μου λες,
πού `χουνε παλιώσει
η αγάπη η τόση,
μέσα δε χωρεί.
Ψάχνει για να βρει
λέξεις να τους δώσει
δύναμη και γνώση,
και σ` αυτές να μπει.
Σαν το ξωτικό,
όπου θέλει βγαίνει,
μεταξοντυμένη,
πάντα λαμπερή,
Πότε φανερή,
κι άλλοτε κλεμμένη,
κι όμως περιμένει
νά `ρθει να σε βρει.
Μοιάζει με φωθιά,
πάντα που ανάβει,
μπόρες να προλάβει
και κακοκαιριές
κι ύστερ` απ` το χθες,
δίπλα σου να ζήσει,
και ποτέ μη σβήσει
του Θεού να λες.