Στο φρούδι του γκρεμού

Μαντινάδες για την αγάπη και την επιθυμία.

Τα `βαλα με τη σκέψη μου γιατί για σένα κάνει,
νύχτα στο φρούδι του γκρεμού, ερωτικό σεργιάνι !

Τόσο πολύ σε θέλησα που τση καρδιάς οι τόποι,
γεμίσανε με όνειρα, και δε χωρούν αθρώποι

Στην κούπα τα `χες τα νερά τσ` αγάπης σου βαλμένα,
κι έχ` η παντέρμη μοίρα μου τα χείλια μου ραμένα
 

Σ` έβαλε στο ποτήρι μου η μοίρα η ξελογιάστρα,
φως μου...μετά για να μου πει πως δεν τα πίνουν τ` άστρα
 

Τον ουρανό να μπόρουνα να τον-ε κάνω κάδρο,
πάλι θα έπεφτε μικρό και δε χωρεί τ` αλάργο

Πένα θα κάνω το κορμί, χαρτί μου να σε γράνει,
και ας τελειώσει απάνω σου, ούλο μου το μελάνι

Η εσμιγιά μας ήτονε το άσμα των ασμάτω
εσύ δεν το ‘ξερες ποτέ μα ‘γώ περίμενα το

Τα `βαλα με τη σκέψη μου γιατί για σένα κάνει.
νύχτα, στο φρούδι του γκρεμού, ερωτικό σεργιάνι

Ό,τ` ήθελα πως ήθελες μου το πες και δικά με...
αυτό `τανε και φύγε δα, άμε στα πρέπει σου...άμε

Ήθελα να `τανε πολλές οι ώρες που σε σμίγω,
       για να σκοτώνεις το " γιατί ", το " φτάνει " και το " λίγο "

Απ` ώρας και με ξάνοιξες ερωτικέ μου πόνε,
μιλούνε μου τα μάθια σου σα να μου λένε " λιώνε "

Κάνε τα τα μαλλιά θελιά για να πνιγώ σ` εκείνη...
σ` άλλο θανατικό σκοινί δεν έχω εμπιστοσύνη