Να ξαναρθείς
Με δέρνουνε στο πρόσωπο τ' Αυγούστου τα μελτέμια
κι έχουνε άλλες γειτονιές λιακάδα του Ιούνη...
εγώ γκρεμοτσακίζομαι στου έρωτα τα γκρέμια
κι άλλοι κρατούνε της χαράς μόνιμα το κουδούνι
Σεπτέβρης είν' αλάργο σου, φθινόπωρο που λένε
κι όπου 'σαι είν' ολοχρονίς άνοιξη ανθισμένη,
και τα μπουμπούκια όνειρα που έχω μου το λένε
πως είναι η ρίζα τους βαθιά, βαθιά δυστυχισμένη.
Αγριελιά η σκέψη μου στο δέτη της ορφάνιας
που 'πρεπε στα βελούδινα χείλια σου να 'ναι κρίνος
και στην καρδιά μου πόμεινε ιδέα περιφάνιας,
κι όλο διγάται " μ' έπαψε, ο έρωτας εκείνος"
Να ξαναρθείς μα μ' έφταξε η μοναξιά η τόση...
κι ο βράχος θέλει το νερό ...στην αγκαλιά του ας λιώσει