Λάθος
Σε γράφει «λάθος» τούτουνε του κόσμου το γλωσσάρι
μα είσ` αγάπη στ` αλλουνού του κόσμου πού `χω σιάξει
και από κείνον δε μπορεί κανένας να σε πάρει,
καμιά αλήθεια τ` όνειρο δε θέλει να πειράξει.
Σε χρόνο άλλο , ονειρικό, σε χώρο μαγεμένο,
σε μια ζωή που ό,τι ζεις είναι αυτά που νιώθεις
είσαι από το παρελθόν αυτό που περιμένω,
κι αυτά που παίρνω είσαι εκεί να μου τα ξαναδώσεις.
Τα πάντα είσαι,κι όλα μου, εσύ και μοναχή σου
τόσο μακριά που άθρωπος δεν το `χει καταλάβει
μα τόσο μέσα, μέσα μου, έβαλες τη ζωή σου,
που η δική μου τρέχει αργά για να την-ε προλάβει.
Με άλλα μέτρα, άμετρα, σταθμά με δίχως στάθμη,
είσαι ο μεγαλύτερος έρωτας πού `χω ζήσει
στον κόσμο τούτο, η καρδιά καθημερνά σε ψάχνει,
μα στο δικό μου , η χέρα σου ποτέ δε θα μ` αφήσει.
Από το τώρα, το παλιά, και τ` αύριο ορίζεις,
μέσα στο χρόνο πάρωρη αγάπη χρυσαφένια,
και θες δε θες, τα θέλω μου, στον κόσμο μου στηρίζεις
τόσο γερά που σ` έκανα μοναδική μου έγνοια.
Του κόσμου μου γλυκιάν αυγή, και δείλι, και φεγγάρι,
κι αλάργο από τσοι πολλούς ήλιε ξεχωριστέ μου,
αχ ουρανέ μου, κόσμε μου, ονειρική μου χάρη,
ποιος θα με κρίνει, που απλά, σ` έχω λατρέψει, πε μου.