Πικρή στιγμή

2013-08-30 00:38

Πρικιά  στιγμή   όντε  θωρείς  οπίσω  με  τη  σκέψη,

τα  πρωτινά  σου  πού  `ρθενε  ο  χρόνος  να  τα  κλέψει.

 

Σα  ρήγισσα  η  θύμηση  ανασκαλεύει γέλια

και τρέχει  ο  νους  ολόδροτος  σαν  τα  μικιά  κοπέλια.

 

Παίζει, γελά και  κολυμπά  στα κύματα τση  νιότης,

μα σα  μελτέμι  έρχεται  ο  χρόνος  ο  προδότης.

 

Ξεθεμελιώνει  τσι  χαρές  και  χτίζει  τσ`    αναμνήσεις,

κι  εσύ  στα  καταλύματα  θέλεις  να  πας  να  ζήσεις .

 

Χωρίς  να  ψάχνεις  τ`  αύριο  και  δίχως  να  σε  μέλει,

κρυφτό  να  παίζεις  του  καιρού  ως  έκανες  κοπέλι.

 

Ύστερα,  το  κυνηγητό  θα παίζεις  με  το χρόνο,

 μα  `κείνος τρέχει, δυστυχώς, κι αυτός  κερδίζει  μόνο,

 

κι αν  του  ζητήξεις  αφορμές  να παίξεις, να  σου  δώσει,

σου  λέει  πως  τελειώσανε, γιατί  `χεις   μεγαλώσει.