Των Χριστουγέννων η χαρά
Κοίταξε γύρω σου να δεις, που `ναι χρονιάρες μέρες
ομορφοστόλιστα δεντρά με ψεύτικα στολίδια…
Τα πάντα αληθοφαίνονται κι οι Άγιοι Πατέρες
Άγιοι Βασίλιοι ντύνονται και φέρνουνε παιχνίδια
Τα παιδικά χαμόγελα αγγίζουνε τα χείλη,
ώρες και νύχτες σκοτεινές φωτίζονται κι αλλάζουν
ψάλλονται «Ερωτόκριτοι» και λύνει το μαντίλι
που `χε δεμένα στη χρονιά τα δώρα που μοιράζουν
Όμως να σκύψεις δίπλα σου και να καλοκοιτάξεις,
κάτι το διαφορετικό βρίσκεται παρακάτω.
Δυο χέρια περιμένουνε αυτό που θα πετάξεις…
ένα γλυκό που ξέχασες σ` ενός ταψιού τον πάτο
Είναι δυο μάτια παιδικά, δυο χέρια ροζιασμένα,
σ` ένα κορμάκι αμέστωτο στο χρόνο που `χει φύγει
και μια φωνούλα ακούγεται, «έχει ο Θεός για μένα,
πήρα κι εγώ απ` τη χαρά των Χριστουγέννων, λίγη»
Γιώργος Ραπτάκης