Έφυγες μια, μ` άφησες δυο, μ` έδιωξες τρεις, μα φτάνει...
όπου πονώ να με πατείς, ντροπή `ναι και δεν κάνει
(Άννα Κουτσαφτάκη)
Πληγές μετρώ κι ανε σκεφτείς πως είσ` η αφορμή μου,
είναι ντροπή σου να πατείς όπου πονεί η ψυχή μου
(Νεκτάριος Λεουνάκης)
Μια που `ρθες δυο που έφυγες, γύρισε να τριτώσει
κι ας μη μετριέται μ` αριθμούς η μοναξιά η τόση
(Νίκος Τζαγκαράκης)
Συγνώμη μια συγνώμη δυο και τρεις φορές συγνώμη,
είπες μα πόσα λάθη σου να συγχωρήσω ακόμη
(Βαγγέλης Ταξιδευτής)
Δεν ήτο μια δεν ήτο δυο, συνήθεια έχει γίνει,
να συχωρώ τα λάθη σου και να ̍χω την ευθύνη
(Γιώργος Γιατράκης)
Μια που `πεσε το όνειρο, δύο που μάζωξά το
και τρεις που το ξανάριξες και μου ̍πες ασ`το κάτω
(Γιώργος Πρωτοπαπαδάκης)