Κάποτε ανέβαινα βουνά, μόνο να κάνεις χάζι
κι εδά τση σκέψης μου η στραθιά για σένα με κουράζει...
(Ανδρέας Στυλιανουδάκης)
Μες τη δική μου τη ζωή, δεν έχεις πλέον θέση
κι αζωντανός είπα ο Θιος , να τονε συχωρέσει...
(Ζαχαρένια Σαλούστρου)
Κάποτε κάστρα γκρέμιζα για ένα σου βλέμμα μόνο,
κι εδά στην τύχη ανε σε δω, το `χω χαμάνο χρόνο
(Γιώργος Πρωτοπαπαδάκης)
Ο τόπος του συχωρεμού έχει για σένα γίνει,
κάτι που είναι μακριά... και μακριά θα μείνει
(Νίκος Τζαγκαράκης)
Ήσουν για μένα κάποτε μια θάλασσα μεγάλη,
τώρα ένα δάκρυ που κι αυτό λυπάται να προβάλει...
(Ηλιάννα Λυκούδη)