Τ` άσπρο κερί τσ` Ανάστασης να φέξει στην καρδιά σου,
και να φωτίζει η λάμψη του τα πορπατήματά σου
Σπύρος Πανηγυράκης
Και να το σβήσει το κερί το φύσημα τ´ ανέμου,
δε χάνω απ´ τα μάθια μου τη λάμψη του … ποτέ μου
Θεόφιλος Χριστουλάκης
Στο ''Δεύτε λάβετε το Φως'', Αυτή Την Άγια ώρα,
γοργοπερνάς να μη σε δουν καρδιά μου μαυροφόρα
Αντώνης Περάκης
Δεν άφησε ο εγωισμός που ητανε μεγάλος...
"Χριστός Ανέστη" ο γης να πει, να πει "Αληθώς" ο άλλος...
Γιώργος Κοζύρης
Την ώρα της Ανάστασης, απ` τσ`` άλλους πέρα-πέρα,
θα `μια για δεν παντίδει ,μου τ` άσπρο κερί στη χέρα
Βαγγέλης Ταξιδευτής
Ενός λεφτού Ανάσταση…δε θέλω παραπάνω…
να `χε την κλέψω του Χριστού, μόνο να δω τι χάνω…
Γιάννης Δακανάλης (Στρατηγός)
Άχι και πόσες πέρασα στιγμές κρυφού θανάτου,
δίχως ξημέρωμα να `ρθει του Μεγαλοσαββάτου
Κωστής Κοκολαντωνάκης
Πόσοι Χριστέ σταυρώθηκαν μετά `πο σένα πε μου,
και πόσοι αναστήθηκαν, έστω και ένα βρε μου…
Γιώργος Γιατράκης
Έλα να τη μοιράσομε τη φλόγα του κεριού μου,
γιατί `χω την Ανάσταση, με `σένα έτσα στο νου μου
Βούλα Χανιωτάκη – Μπαστάκη
Στα χέρια σου βαστάς κερί κι αντέχει να μη λιώσει,
κι ας μ` έχει εμένα κάρβουνο το βλέμμα σου ποδώσει.
Ανδρέας Στυλιανουδάκης
Να μουν κερί στα χέρια σου τσ` Ανάστασης το βράδυ,
και ας καώ μα να καώ απ` το δικό σου χάδι
Μάρω Γεωργιλαδάκη
Δυο χάντρες απ` τα μάθια σου δώσε μου κι ας μη φταίω,
έμαθα στην Ανάσταση σαν το κερί να κλαίω
Νεκτάριος Λεουνάκης
Ούλα μου … ένας θάνατος (πολλοί μικροί θανάτοι)
μα μέτρησα στο γέλιο σου μια Ανάσταση και κάτι !
Νίκος Τζαγκαράκης